مردم در تامین اقلام دارویی با مشکلات زیادی مواجه بودند‌. ارز دارو را که حذف کردند، تولیدکننده ها نتوانستند با ریالی که در اختیار دارند، ماده اولیه برای تولید دارو بخرند.

دولت آن مقدار پولی که لازم بود برای واردات دارو بدهد را تخصیص نداد از سوی دیگر با تورم شدید مواجه شدیم لذا مجبور بودند بیشتر از جیب مردم برای خرید دارو هزینه کنند؛ بنابراین امسال هم با کمبود دارو مواجه شدیم هم با گرانی دارو.

به نظر من حوزه دارو در سال۱۲۴۰۲ آینده بدتر از سال ۱۴۰۱ خواهد شد. زیرا رقمی که در بودجه مصوب کردند کم است و اگر 100 درصد آن محقق شود، رقمی بالغ بر 65 هزار میلیارد تومان به ازای حذف ارز دارو، باید تخصیص یابد. درحالی که دولت برای تامین دارو تجهیزات، سالانه 3 میلیارد دلار تخصیص می داد؛ بنابراین ما به‌التفاوت ارزی 3 میلیارد دلار، 150 هزار میلیارد تومان است نه ۶۵ هزار میلیارد تومان.

لذا مجبور خواهیم بود دارو را گران تر کنیم و تولیدکننده‌ها چون ریال نخواهند داشت که ماده اولیه برای تولید دارو بخرند، بنابراین ممکن است نتوانند دارو به اندازه نیاز جامعه تولید کنند حتی اگر قرار باشد این دارو گران به دست مردم برسد باز توان تولید به اندازه نیاز جامعه نخواهد بود. بنابراین با کمبود دارو مواجه خواهیم شد.

مشکل مملکت ما این است که وقتی مشکلی پیش می اید، به دنبال حل بحران می رویم و حاضر نیستیم برنامه‌ای طراحی و عملیاتی کنیم تا اصلا بحرانی به وجود نیاید؛ بحران هم به دلیل عدم تدبیر مسوولین، قانون گذاری غیر مناسب، رفتار نامناسب و مدیریت غلط به وجود می اید. مردم که دیوانه نیستند به خاطر دارو در خیابان دعوا کنند اما وقتی داروی مورد نیازشان در بازار یافت نمی شود طبیعی است که اعتراض کنند و بعد از اعتراض مردم، ما مسوولین تازه به دنبال یافتن راه حل می رویم.