عکس‌های حضور رئیس‌جمهور در روستای کلوخی استان سیستان و بلوچستان در شبکه‌های اجتماعی در گردش هستند. در همین ساعت‌های نخست پس از انتشار خبر یادداشتی به قلم عبدالرضا خزایی در این باره منتشر شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دکتر مسعود پزشکیان، این یادداشت با عنوان «خانه‌ای که هنوز در گذشته مانده است» در کانال خبری چند ثانیه منتشر شده است. متن کامل آن را می‌توانید در ادامه بخوانید:
امروز رئیس‌جمهور، پس از نیم قرن، به خانه‌ای در زابل سر زد؛ خانه‌ای که زمانی، در دوران خدمت سربازی‌اش، در آن مستأجر بوده است. این دیدار، هرچند پر از حس نوستالژی و یادآوری روزهای دور بود، اما حقیقتی تلخ را نمایان کرد: این خانه هنوز کاهگلی است و پیرزنی که صاحب این خانه است، همچنان همان زندگی ساده و دشوار گذشته را تجربه می‌کند.
چرا باید پس از گذشت پنجاه سال، این خانه همچنان به همان شکل گذشته باقی مانده باشد؟ چرا منطقه‌ای که می‌توانست از پتانسیل‌های عظیم خود برای رشد و توسعه استفاده کند، همچنان درگیر کمبودها و مشکلات ابتدایی است؟ آیا این خانه و زندگی صاحبش، نمادی از وضعیت کلی این منطقه محروم نیست؟
در تمام این سال‌ها، دولت‌ها یکی پس از دیگری آمده‌اند و رفته‌اند، اما چه خدماتی برای زابل و مناطق مشابه انجام شده است؟ زیرساخت‌ها، امکانات رفاهی، آموزشی، و درمانی چقدر تغییر کرده‌اند؟ آیا می‌توان گفت که این منطقه سهم عادلانه‌ای از منابع ملی داشته است؟
دیدار رئیس‌جمهور از این خانه شاید لحظه‌ای حس همدلی ایجاد کند، اما آیا این خاطره می‌تواند دردی از دردهای مردم این نواحی را التیام بخشد؟ آیا این بازدید نمادی از توجه عمیق‌تر به مناطق محروم خواهد بود، یا تنها یک تصویر خبری است که به زودی از یادها خواهد رفت؟
خانه کاهگلی زابل و زندگی صاحب سالخورده آن، نمادی از غفلت‌ها و وعده‌های فراموش‌شده است. اما امید آن است که دولت وفاق ملی، با شعارها و برنامه‌های عدالت‌محور خود، بتواند در مسیر رفع این نابرابری‌ها گام بردارد. این دولت اگر با اراده‌ای جدی و برنامه‌ای عملی وارد عمل شود، می‌تواند تاریخ را تغییر دهد و زمینه‌ای برای رشد، پیشرفت، و رفاه مردم این مناطق فراهم کند.
بازسازی خانه‌ها و زیرساخت‌های زابل تنها یک اقدام عمرانی نیست، بلکه احیای امید در دل مردمی است که سال‌ها در انتظار توجه بوده‌اند. پیرزن صاحب خانه‌ای که زمانی مأوای رئیس‌جمهور بوده، شاید نتواند سال‌ها صبر کند؛ اما این فرصت برای دولت امروز است که با اقداماتی مؤثر، پاسخگوی این نیازها باشد و زابل را به مسیر توسعه واقعی بازگرداند.
